چالش های پیشِ روی حفظ و توسعه جنگل ها و مراتع خراسان رضوی

محبوبه میرمیران در گفت وگو با ایسنا با بیان اینکه بروز پدیده گرد و غبار و از بین رفتن درختان ارس و پسته وحشی به دلیل طغیان آفات سرشاخه خوارها از چالش های اصلی درزمینه حفظ و توسعه جنگل ها و مراتع استان محسوب می شوند، گفت: استان خراسان رضوی با مساحت بیش از 11 میلیون هکتار دارای 33 شهرستان است که 70 درصد وسعت آن را به میزان هشت میلیون هکتار اراضی ملی تشکیل می دهد. خراسان رضوی با دارا بودن 5.5 میلیون هکتار اقلیم بیابانی معادل 17 درصد بیابان های ایران  (473 هزار و 909هکتار اراضی کاملاً بیابانی)، دارنده رتبه نخست جنگل دست کاشت بیابانی در کشور است.

وی وسعت مراتع استان را 6.5 میلیون هکتار و رویشگاه گیاهان دارویی ارزشمندی مانند آنغوزه، باریجه، کتیرا، زیره کوهی، آویشن، کلپوره به مساحت مفید 120 هزار هکتار اعلام و اظهار کرد: در این استان با وجود اقلیم های متنوع و شرایط و توانمندی های خاص حاکم، جوامع جنگلی متفاوتی شکل گرفته است که این جنگل ها با مساحت 755 هزار و 925 هکتار جایگاه هفتم را در بین استان های کشور دارا هستند. گونه های غالب جنگلی طبیعی استان عبارتند از ارس، پسته وحشی، تاغ، بادامشک، زرشک، سماق، ارغوان، بنه و قیچ است.

ضرورت اجرای طرح های حفاظتی و احیاء مراتع و جنگل ها

رئیس بخش تحقیقات جنگل و مرتع مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی خراسان رضوی با اشاره به ضرورت اجرای طرح های حفاظتی و احیا در استان برای مراتع جنگل ها و برنامه های مقابله با تخریب جنگل ها و مراتع اشاره و اظهار کرد: اجرای پروژه های مشارکتی منابع طبیعی (BMP) طرح های آبخیزداری و کنترل سیلاب، نهال کاری و بذرپاشی در مناطق بحرانی دراین راستا انجام شده است.

میرمیران خاطرنشان کرد: انجام پژوهش های علمی در کمک به بهبود وضعیت جنگل ها و مراتع مؤثر است. شناسایی گونه های مقاوم به خشکی و مناسب برای هر منطقه اقلیمی، مدل سازی تغییرات کاربری زمین و برنامه ریزی برای استفاده بهینه و پایدار از منابع طبیعی، توسعه سیستم های پایش هوشمند مراتع و جنگل ها در زمره این پژوهش ها محسوب می شوند.

وی افزود: تغییرات اقلیمی با افزایش دما و کاهش بارندگی، گسترش بیابان زایی و اختلال در چرخه رشد گونه های بومی تأثیری بر اکو سیستم های جنگلی و مرتعی دارند. این در حالی است که مشارکت جوامع محلی در حفظ و احیای مراتع و جنگل ها اهمیت بالایی دارد، چون این جوامع ساکن منطقه اند و ذی نفع مستقیم منابع طبیعی هستند و با راهکارهایی از جمله آموزش، توانمندسازی، ایجاد درآمد جایگزین و تشکیل تعاونی ها می توان مشارکت جوامع محلی را جلب کرد.

انتهای پیام